Sklepy Elektronowe - Chłopiec

Przyszedł do sklepu chłopiec. Przez deptak przelewają się fale ludności, zwłaszcza teraz, latem, a jedna z nich wrzuciła malca do mojej chłodnej piwnicy, jak do smoczej jamy. Wielkie, zdziwione oczy koloru pogodnego nieba rozglądały się ostrożnie i ciekawie; bluzka w paski i spłowiała czupryna, sznurówka prawego trampka smętnie rozwiązana, poobijane kolano niczym wymówka, aby ją wreszcie zawiązać, bo będzie jak ostatnim razem. Chłopiec powoli zszedł ze stopni, zatrzymał sie na środku, a ja czekałem, wiedziałem, że za raz coś się stanie, coś nieoczekiwanie miłego, jak prześlizgujący się po skórze dotyk słońca albo dziwnego, jak z dawna zapomniany zapach pochwycony w tłumie, pająk przebiegający po dłoni. Jego wzrok muskał półki, wyraźnie czegoś szukając, minął mnie niczym jeden z elementów wystroju sklepu a ja obserwowałem rosnący z każdą chwilą zawód, że znów źle trafił, szkoda. Wreszcie, gdy już miał pewność, że niczego nie przeoczył, zapytał, ale tak słabo, znając odpowiedź:
- Sprzedaje pan latarnie?
- Latarnie? Takie świecące, plastikowe? - spytałem jak kretyn, i już wiedziałem z całą pewnością, że pogrzebałem wszystko, miałem jedną szansę i przeszła, minęła wesoło jak podlotek, zostawiając tylko zdziwioną gębę z wyrazem "i co, już? już się stało?".
- Niee - co brzmiało raczej jak "nie, ośle" - takie zwykłe. - Zagryzł wargi a ja stałem urzeczony, zastanawiając się kiedy latarnie zaczęły być praktyczne, mrugające, trzydzieści dziewięć złotych sztuka, zapakować?
Chłopiec odwrócił się na pięcie i wyszedł.