Bombilla i jej odwieczni wrogowie

Nie ma co odwracać kota ogonem - nasz pies lubi pogonić kotom kota. Koty zajmują zresztą dość wysoką notę w kodeksie Bomby, bo można je gonić jak i przed nimi uciekać. Można nawet je z dumą ignorować, w czym pomaga dość krótki wzrok, a kot zazwyczaj jest tak skupiony na byciu niedostrzeżonym (na przykład na środku placu), że wydatnie pomaga w byciu zignorowanym. Straszne są przypadki niezamierzonego spotkania z kotem - Bombox pędzi, pędzi, nagle dostrzega metr przed sobą kota (kot nadal stara się być niewidoczny) na hamowanie jest już za późno więc pies na niego wpada i oba zwierzaki odpryskują od siebie jak kawałki zdetonowanego granatu. Kot pruje trawnik lamparcimi susami, a nasz biedny pies kolejne dziesięć minut stara się zrozumieć, co właściwie zaszło, badając miejsce wypadku wte i nazad swoim mokrym nosem.

Z tych i innych powodów, o których nie wspomnę tylko ze względu na reputację Bomby w okolicy, z kotami należy walczyć inaczej. Bomba, pies rezolutny, wybrała metodę dużo bardziej cywilizowaną i humanitarną niż proste "szczekaj i gryź". Rozpoczęła walkę dywersyjną.
Przy każdej nadarzającej się okazji skrupulatnie wyjada wszystkie resztki, zostawiane przez miłe staruszki kotkom przy śmietniku. Regularnie odwiedza pobliskie poidełka, gdzie pani spod dwójki nalewa co rano na spodeczki mleko; dziesięć sekund, trzy spodeczki puste. Profesjonalizm i doświadczenie. Wreszcie - z ogromnym wyczuciem obsikuje te wszystkie cudowne, ulubione przez koty miejsca wylegiwania się na ciepłej trawie pośród niewysokich zarośli.

Gdy nie ma się przewagi masy, gdy wróg jest twoich rozmiarów, a często dysponuje sporym doświadczeniem i pazurami - trzeba uciekać się do podstępów. Zimna wojna trwa.