Ratunku, specjalista w domu!

W zeszłym miesiącu obłożono nasz dom rusztowaniem. Straciliśmy sporo jesiennego widoku, w zamian mogliśmy posmakować przygody, kiedy nocą z winem pod pachą eksplorowaliśmy tą szybko przemijającą konstrukcję za naszymi oknami. Było trochę strachu, dużo pięknych widoków i refleksja o tarasie na wysokości dachu.
Przywykłam do widoku robotników za oknem, aż nagle zabrakło ich twarzy za szybą w łazience. Okazuje się jednak, że robotnik w domu i robotnik na dachu to dwie różne historie.

Robotnik domowy
Kiedy pozwolimy sobie na chwilę refleksji, wydaje się być oczywiste, że ów człowiek, będący być może specjalistą w swoim zawodzie, nie wybrał go ze względu na przymioty umysłu, ale charakteru. Jest on niezwykłą mieszanką cech i nawyków, kluczowych dla swojej profesji:
- lenistwo intelektualne (rzekomo zgubił telefon do nas, zatem nie mógł nas powiadomić przez całą niedzielę, że go nie będzie, dobrze że czekaliśmy tylko dwie godziny)
- łagodność charakteru (przynajmniej na pierwszy rzut oka) lub może lekkość bycia (bo co to jest zadzwonić do kogoś przed 7 rano, żeby zabrać drabinę)
- brak dbałości o szczegóły (takie jak szczoteczki do zębów w kranie w którym płucze wiadro)
- nałóg tytoniowy (daje mu upust w naszej łazience)



To wszystko sprawia, że należy się mieć na baczności. Obecność specjalisty w domu czasem stanowi zagrożenie dla przedmiotu jego specjalizacji, a prawie zawsze dla otaczającego go domowego środowiska.