Czy Czesław śpiewa?

Aż wstyd pisać, ale uważam, że rodzima produkcja fonograficzna jest marna i niewarta uwagi. Zazwyczaj, gdy wygłaszam tą kontrowersyjną tezę w towarzystwie, szybko znajduje się osoba skłonna udowodnić mi, że przecież, że jak to, że Kult, Stare Dobre, a Raz, Dwa, Trzy to prawie sąsiedzi, że nie można tak ogólnie, z krzywdą dla tych co się starają, ale im nie wychodzi. Cóż, kiedy większość powstającej muzyki polskiej to chłam, wystarczy kilka tygodni dzień po dniu oglądać 4fun.tv albo inne vivy aby nie mieć co do tego żadnych złudzeń. Pojawiający się od czasu do czasu pierwiosnek niewiele zmienia w ogólnym aromacie obornika.

Nieco ambitniejsze media starają się ostrożnie lansować co bardziej chwytliwe kawałki sceny "alternatywnej", przy czym to słowo-wytrych zaczyna obowiązywać tuż powyżej Rubika a kończy we mgle, dzięki czemu używa się go z niespotykaną swobodą. Jest to broń obosieczna, bo wraz z rosnącą popularnością utworu ginie jego unikalność, a gdy słyszy się coś trzydzieści razy w ciągu ośmiu godzin naprawdę ciężko odczuwać z tego przyjemność.

Po takim wstępie nie mogę już nic innego zrobić, jak tylko udowodnić, że wszystko się zgadza, z wyjątkiem... Cholera, to na prawdę dobry album. Czesław śpiewa "Debiut". Absurdalny, surrealistyczny, jeśli użyć górnolotnych terminów, albo po prostu dobry, tak po przyjacielsku i z poklepaniem po plecach.



W sumie to wcale nie rehabilituje polskiej sceny muzycznej. Jak wiele innych wydawnictw, album został nagrany i złożony za granicą (dokładnie w Belgii), a u nas wyłącznie sprzedany. Nic dodać nic ująć.